Μία πανδημία που κρατάει χρόνια και για την οποία δεν υπάρχει εμβόλιο, είναι αυτή των νεογέννητων γατιών. Τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο βρίσκονται πεταμένα νεογέννητα γατάκια σε κούτες ή σε σακούλες, δίπλα ή εντός των κάδων σκουπιδιών και όποιος περνάει απ’έξω, πρέπει να αποφασίσει εντός λεπτού αν θα τα αφήσει να πεθάνουν ή αν θα τα αναλάβει, με όποιο προσωπικό κόστος αυτό «τα ακολουθεί».
Φυσικά οι Δήμοι για μία ακόμη φορά κάνουν αισθητή την… απουσία τους σε αυτό το θέμα.
Έχουμε λοιπόν τους «ζωόφιλους» που έχουν αστείρωτες γάτες μέσα στο σπίτι τους, δηλώνουν ότι είναι κατά της στείρωσης και σε κάθε γέννα που κάνουν τα κατοικίδια τους, παίρνουν όλα τα μωρά και τα αφήνουν μέσα σε κούτες ή σε σακούλες και από την άλλη έχουμε τους Δήμους που δηλώνουν ανήμποροι να βοηθήσουν.
Από τη μία είναι κατανοητό ότι δεν μπορούν να βοηθήσουν γιατί συνεργάζονται με κλινικές για τις στειρώσεις, οι οποίες δεν είναι κατάλληλα μέρη για νεογέννητα – άρα και ιδιαιτέρως ευαίσθητα – γατάκια, από την άλλη όμως, οφείλουν να λύσουν ένα πρόβλημα που δημιουργείται από την δική τους αδιαφορία. Για ποιο λόγο είναι υποχρεωμένοι οι δημότες να αναλαμβάνουν κόστη ύψους εκατοντάδων ευρώ για τη διάσωση μίας γέννας γατιών, τα οποία είναι και ιδιαίτερα δύσκολο να υιοθετηθούν, άρα τα εκατοντάδες ευρώ τις περισσότερες φορές αυξάνονται σε χιλιάδες όσο περνούν οι μήνες και δεν είναι υποχρεωμένος ο δήμος να αναλάβει έστω τα έξοδα της εθελοντικής εργασίας που προσφέρουν οι δημότες?
Και για να αναλύσω περισσότερο τη σκέψη αυτή ώστε να γίνει κατανοητή:
Αναλαμβάνοντας μία γέννα για παράδειγμα έξι νεογέννητων γατιών, χρειάζεται 24ωρη παρακολούθηση, τάισμα με ειδικές τροφές και γάλα για τουλάχιστον ένα μήνα στην αρχή. Μετά έρχονται και οι αποπαρασιτώσεις, πιθανές αντιβιώσεις και εμβόλια. Όλο αυτό, δεν είναι μόνο θέμα κόστους αλλά και προσωπικής εξάντλησης αφού οι εθελοντές αντικαθιστούν τη μαμά των γατιών, με αποτέλεσμα να πρέπει να είναι πάνω από τα γατάκια διαρκώς, αφήνοντας στην άκρη οποιαδήποτε άλλη ενασχόληση, εργασία, τα παιδιά τους ή τα κατοικίδια τους αλλά φυσικά και τον ύπνο τους. Παράλληλα με αυτή την προσπάθεια, αναλαμβάνουν να δίνουν και εξοντωτικά ποσά καθημερινά για τη συντήρηση τους, τα οποία είναι προφανές ότι θα πρέπει να αναλαμβάνει ο δήμος στον οποίο βρέθηκαν τα γατιά.
Και εδώ ρωτούν οι ανίδεοι: Και οι φιλοζωικές τι κάνουν?
Οι φιλοζωικές αποτελούνται από εθελοντές, δηλαδή από αυτούς που κάνουν όλη αυτή την εργασία που περιγράφω παραπάνω και δεν αντέχουν πια να αναλαμβάνουν άλλα κόστη για υπηρεσίες που θα έπρεπε να προσφέρει ένας δήμος.
Μαρίνα Λυμπεροπούλου
